Castratie |
|
|
|
Tot
onze grote ontsteltenis zijn wij tot de conclusie gekomen dat het castreren van
honden veelvuldig en op grote schaal word toegepast.
|
Zonder dat men zichzelf of beter nog, de dierenarts, daar kritische vragen over
stelt... |
|
Dierenartsen zien het als een “normale behandeling“, net als een wormenkuur of
een inenting.
|
Hoe vreemd is dat
eigenlijk? |
Echter men moet zich áltijd realiseren dat er word gesneden in een gezonde hond! |
Overigens is de term “het steriliseren van een teefje” volstrekt onjuist. |
De
inwendige geslachtorganen worden allemaal weggenomen, waarbij dan altijd sprake
is van castreren, ook bij een teefje! |
|
De term
“is hij al geholpen?” is een veel gehoorde maar een hele vreemde, want, wie is er
nou echt geholpen? |
De
hond zelf zeker niet!! |
Die
heeft er niet om gevraagd om vaak al op (zeer!) jonge leeftijd beroofd te worden
van zijn inwendige geslachtsorganen, die overigens een buitengewoon belangrijke
functie hebben.
|
Denk
daarbij aan groei en (een evenwichtig) karakter. |
Het
is zo vanzelfsprekend geworden dat er niet meer word nagedacht over de feiten. |
De
argumenten die weerlegbaar zijn... |
|
Enkele veel gehoorde uitspraken die wij vaak horen zijn: |
|
“Mijn
reutje rijdt op de kinderen, tegen de benen van bezoek en de kussens” |
Dit
is ongewenst gedrag en zal moeten worden afgeleerd. Net zoals we kinderen leren
om zich te gedragen |
|
“Mijn reutje
plast overal en is nooit klaar, ook als ik een uur loop” |
Het
vlaggen van een reutje is niets meer en niets minder dan zijn aanwezigheid te
kenmerken. Dit is een natuurlijk gedrag, maar zeker af te leren. Het geeft zelfs
aan dat de baas hoger in de rangorde staat als hij dit gedrag niet tolereert.
Het komt de algehele opvoeding ten goede. Immers, een baas dient zich áltijd
dominanter te gedragen dan de hond! |
|
"Wij zijn toch niet van plan
om te gaan fokken" |
Dat hoeft ook niet,
gelukkig heeft niet elke hondenbezitter deze ambities. Maar dat neemt toch niet
weg dat de geslachtorganen daarmee meteen overbodig zijn geworden. Deze dienen
veel meer doelen dan voortplanting alleen. |
|
Maar
er is meer: |
|
|
●
Bij castratie op jonge
leeftijd zal de hond niet of nauwelijks tot volle wasdom komen. Hij of zij word
beroofd van essentiële groeihormonen |
|
●
In een klein percentage van
de honden treedt na verloop van tijd urine-incontinentie op na de
castratie.
|
|
●
Teefjes
produceren na de ingreep geen oestrogeen en progesteron meer. Door de
afwezigheid van oestrogenen wordt de sluitspier slapper |
|
●
Bij reutjes
kan door het wegvallen van de mannelijke hormonen eveneens urine-incontinentie
optreden |
|
●
De kans op overgewicht neemt fors toe |
|
●
De beharing word
in
verreweg de meeste gevallen pluiziger en
doffer |
|
●
Sommige teven worden na de
ingreep wat feller/scherper van karakter |
|
●
Elke operatie onder narcose
brengt een zeker risico met zich mee |
|
●
Honden worden
meestal
wat slomer |
|
|
Een
gecastreerde reu kan aantrekkelijk worden voor andere (intacte) reuen.
Gecastreerde reuen kunnen elkaar gaan berijden. Een onzekere reu kan nog banger
worden, waardoor zijn gedrag om kan slaan in angstagressie. |
Een gecastreerde reu heeft
geen identiteit meer die als zondanig door soortgenoten word herkend, de reu is
"geslachtloos" geworden, en straalt daarmee op soortgenoten totaal geen
mannelijkheid meer uit. |
|
Castratie
is overigens geen oplossing voor gedragsproblemen die het gevolg zijn van een
minder consequente opvoeding. Als de reu thuis de baas is geworden is castreren
nooit een oplossing! |
|
Wij
zijn van menig dat mochten er probleem ontstaan het vroeg genoeg is om
maatregelen te nemen, Hierbij moet men denken aan baarmoederontsteking,
veelvuldige schijndracht bij teefjes of voorhuid ontsteking en prostaat
problemen bij reutjes. |
|
Tot
slot, als men opziet tegen de loopsheid van een teefje, wat 1 tot 2 x per jaar
optreed, zou u een reu kunnen overwegen. |
|
|
|
Hopelijk denkt u na het lezen
van deze informatie wat langer na of u dergelijke ingreep op uw geliefde
hond zou willen toepassen. |
|